“Sinemamızı kaybedersek kendi yüzümüzü kaybederiz. Türk Sineması yok olma tehlikesi ile karşı karşıya. Sinemamızın yok olması gerçekten yüzümüzün kaybolması anlamında. Çünkü o yüzleri değil, alıp başka insanların yüzlerini seyretmeye başlıyorsunuz. Yüzden kastım kimlik, kültür. Popüler sinemanın varlığına inanan bir insanım, bir defa onu peşinen söyleyeyim. 1960′tan 70′lere kadar olan sinemayı eleştirsem de, insanlar kendi yüzlerini izliyorlardı o dönemlerde. Türkan Şoray, Fatma Girik, Cüneyt Arkın, Yılmaz Güney… Kendi yüzleri, kendi meseleleri, kendi kültürleri. Şimdi ne seyrediyorlar? Hiçbir şey. Bu bence sadece bizim için değil, bütün ülkeler için geçerli. Küreselleşmenin üç boyutu var bence. Ekonomik, siyasal ve kültürel boyutu. Kültürel boyutu en etkin boyut. Çünkü boyunduruk altına alacak olan boyut, o boyut. Siz kendi kültürünüze yabancılaşma hissetmeye, kendi kültürünüze karşı mesafeli davranmaya, hatta onu görmezlikten gelmeye başladığınız andan itibaren işiniz hemen hemen bitmiştir”.
Ömer Kavur
İren Dicle Aytaç’ın derlediği kitaba Agah Özgüç, Aslı Selçuk, Atıf Yılmaz, Atilla Dorsay, Barış Pirhasan, Burçak Evren, Feride Çiçekoğlu, Füruzan, Macit Koper, Nazan Özcan, Necip Sarıcı, Orhan Pamuk, Pervin Tan, Rıza Kıraç, Selim İleri, Şükran Kuyucak Esen, Tunca Arslan, Türkan Şoray ve Zuhal Olcay yazılarıyla katkıda bulundu.
Ankara Sinema Derneği, 2002