Gençlik

Emekli besteci ve orkestra şefi Fred kızının gözetimi altında İsviçre’deki lüks bir kaplıcada tedavi görmektedir. Yanında eski arkadaşı Nick de vardır. Nick, Fred’in aksine kariyerini henüz sonlandırmayı düşünmeyen bir yönetmendir. Gençlik günlerini, eski aşklarını yad ederken, her ikisi de yaşlarının bilincinde olarak, asla geleceğe dair kuruntulara kapılmazlar. Tanıştıkları veya yanlarından geçip giderken gözlerine ilişen, onları gençlik ve güzellik hakkında konuşmaya zorlayan, onlarca rengarenk insanın yaşamlarını gözlemlerler.

Paolo Sorrentino bir kez daha, her biri temel bir rol oynayan birbirinden çok farklı karakterlerin, -neredeyse var olmayan bir öykünün parçası olarak değil de sinemacının tasarımının kurucuları olarak- esas karakterlerin çevresini kuşattığı bir “yaşam tiyatrosu korosu” sergiliyor. Görüntü ve müzik aracılığıyla ifade edilen bu duygu, bir çöküş ve yokoluş yerine harika bir final ile güçlendiriliyor.

−Eva Zaoralová