Tatlı Hayat

Fellini, İtalyan “ekonomik mucizesi”nin doruk noktasında yitirilen değerler üzerine yaptığı bu epik çalışmada, sansasyonel bir gazetede çalışmak zorunda olan bir yazarın günlük yaşamından kesitler vermektedir. Yazar Marcello Rubin çevresindeki yozlaşmayla oldukça uyum içindedir ve bu yozlaşmanın içinde yazmak onu etkilemez. Açılış ve kapanış sahnelerinde, ahlaki çöküşün İtalya’ya getirdiği sonuçların altını çizen Dante’ye zekice dokundurmalar vardır, ki o sıralarda İtalya’da faşizmin yeniden doğuşu siyasi dengede bir farklılık oluşturuyordu. “Tatlı Hayat”taki ahlaki ortam Fellini’nin her filminde yansıtılır, fakat görkemli ölçeği, merhametli veya sevimli bir kahraman kullanmaması ve karikatürlerinin isabetliliği açısından en etkileyici çalışmasıdır. İlk başarısının cinsel temaları gözü pek ve sansasyonel bir tarzda ele almasında yattığı söylenir. Aslında, 1950’lerin sonunda İtalya’da, ulusal sinemada bir yenilenmenin habercisi olarak ortaya çıkan üç filmden biridir. Diğerleri Michelangelo Antonioni’nin L’avventura ve Luchino Visconti’nin Rocco e i suoi fratelli adlı filmleridir.