Sokak Çocukları

Mutantlar, ıslahevlerinin, istenmeyen uyumsuz gençleridir. Teresa Villaverde onları “durumlarını kabul etmeyen, hiçbir yere uymayan ve hep bir şeyler arayanlar” olarak tarif ediyor. Ama film toplumsal reform peşinde değil. Villaverde’nin bu çocuklarda gözlemlediği zeka, anlayış ve canlılık, filmi, bize yaşam ve dünya hakkında dokunaklı bir ders veren bu çocuklara bir methiye haline dönüştürüyor. Film, Villaverde’nin ilk düşündüğü, yoksulluğun çocukların sonraki yaşamlarını nasıl etkilediğine dair bir belgeselin yerini almıştır. On sekiz ayını Portekiz’deki, 9-18 yaş arası suçlu ve ihmal edilmiş çocukların kaldığı sosyal rehabilitasyon merkezlerinde geçirir. Portekizli yetkililer bu gençleri filminde kullanması yönündeki talebini reddederler ve o da devlete bağlı olmayan benzer kurumlara yönelir. Keşfettiği gençlerin olağandışı olduklarını ve onlarla çalışmanın cennette çalışmak gibi olduğunu söylüyor. Çocukların repliklerini öğrenmede gösterdikleri yetersizliklere ilişkin duyduğu ilk endişeler çekim anında mekanik okumaların kullanılmasıyla yok olur. Doğum sahnesinin çekiminden önce ViIIaverde genç oyuncu Ana Moreira’ya güven aşılar; “Ona sadece ‘Başaracaksın’ dedim. Ve Ana, istediğimden de fazlasını yaptı.” Sokak Çocukları, Villaverde’nin ödül kazandığı Adult Age ve Two Brothers and a Sister adlı filmlerinden sonra üçüncü uzun filmidir. Uygulamacı yaklaşımını bir kez daha ortaya koymaktadır. Filmlerinin senaryolarının her zaman kendisine ait olmasını isteyen yönetmen “Başka bir kimsenin yazdığı filmi yönetebileceğimi sanmıyorum.” diyor. Stephen Mackey