Sevgili Günlüğüm

Hayatın küçük durakları, akılda kalmış soruları, insanın içinden geçirebilecekleri üzerine bir film, Sevgili Günlüğüm. Nanni Moretti’nin az rastlanan kendine has anlatısı içinde, kendini anlatan, kendini yansıtan ama aynı zamanda döneminin, sıradanlıkların ve toplumu sarsan büyük değişimlerin de kaydını tutan o çok özel ve mizahî, eleştirel sinemasının belki de en kişisel örneği. Yaşanılan, sevilen, tarihî olan, bunca politikaya, savaşa, ideolojiye, ekonomik krizlere dayanabilmiş kentinizin sokaklarında dolanmak, mevsimlerini, sinemalarını, evlerini, onun hakkındaki fikirlerinizi ve duygularınızı paylaşmak, sokaklarında gezmek istemiş olabilirsiniz. Moretti üç bölümden oluşan filminin ilk bölümünü buna ayırıyor. İlk bölümde Vespa’sı ile dolandığı Roma’da yazı, sinemaları, nasıl da pornografi ve şiddetten başka bir şey göstermediklerini, bunlara iyi eleştiri yazmış eleştirmenin vicdanının sızlayıp sızlamadığını, şehrin 60’lı yıllardan beri nasıl değiştiğini, farklı dönemlerin evlerini, şehir dışına kurulan korunaklı burjuva yaşamlarını, Flashdance filmini ne çok sevdiğini, hep dans edebilmek istediğini anlatırken, yolu sahil şeridine kayınca, Paolo Pasolini’nin öldürüldüğü yeri ziyaret ederek yoluna devam ediyor. Sıradan bir yaz günü, bir kenti dolanırken aklımıza gelebilecek pek çok şey arasında dolanıyor. İkinci bölümde yeni filminin senaryosunu çalışmak üzere adalardan birinde yaşayan, James Joyce’un Ulysses’i üzerine yıllardır çalışan, hiç televizyon seyretmeyen arkadaşının yanına gidiyor. Arkadaşı da kendi adasının, Roma kadar trafiği sıkışık ve gürültülü bir yer olduğunu, Moretti’nin adaya gelmesi ile fark edince diğer adaları dolanmaya başlıyorlar. Tek çocuklu ailelerin çocuk hükümranlığında geçen hayatları, turizmin tuhaflaştırıp başkalaştırdığı adaları dolanırken, Amerikan dizileri, televizyon ve popüler kültürün iptila yaratan özellikleri etrafında kısa, küçük, komik pek çok olay yaşayarak adalardan kaçıyorlar. Üçüncü bölüm “Doktorlar” ise hastalık