Sacco ve Vanzetti

Amerikan adalet sistemi, politik görüşleri yerleşik düzene karşı olanların mahkum ve infaz edilmesi konusunda uzun ve kirli bir geçmişe sahiptir. Bu tür davaların en ünlü ve dile düşmüş olanı, komünizm korkusunun yoğun yaşandığı 1920’li yıllarda, anarşist olduklarını kabul eden Sacco ve Vanzetti adlı iki İtalyan göçmeninin elektrikli sandalyede idam edilmeleridir. Filmde bir ayakkabıcı dükkanının soyulması sırasında iki çalışanın öldürülmesinden sorumlu tutulan göçmenleri Cucciolla ve Volonte canlandırmaktadır. Gerçekleri gözardı eden bir dava sonucu, işlenen suç yerine politik düşünceleri nedeniyle yargılanır ve idama mahkum edilirler. Dava tüm dünyada tepkilere neden olur ve altı yıl boyunca binlerce insan onlara destek vermek için sokaklara dökülür. Filmin en güçlü yanı öyküsünün yalınlığıdır. Kadersiz kahramanların öyküsü, doğal bir duygusallıkla, içtenlikle ve onlara duyulan sempatiyle anlatılmaktadır. Sonuçta film, politik gücü elinde tutanların öfkesinden payını alan iki basit insanın dokunaklı portresini çizer ve bu portre kesinlikle Amerikan adalet sisteminin gururunu okşamamaktadır. Filmin öyküsünün bazen belgesele yakın bir doğrulukla, bazen taraf tutarak bazen de bir kurmacaymış gibi anlatılmasının hiçbir önemi yoktur. Sacco ve Vanzetti davasında “gerçek” o kadar değişkendir ki tümüyle gerçeklere dayanan bir anlatım, bir sinema filminin kapasitesini aşmaktadır. Ayrıca bir filmle Sacco ve Vanzetti’ye yardım etmenin olanaksız olduğu düşünülürse filmin asıl amacının Z ve Fred Hampton’ın Öldürülmesi gibi filmlerde olduğu gibi kanunların politik amaçlar için kullanılabileceği konusunda izleyiciyi uyarmak olduğu ortaya çıkar.