Kızıl İlahi

1890’larda Macaristan’da zengin bir kontun sahibi olduğu geniş bir arazide, bir grup grevci tarım işçisi taleplerine bir karşılık beklemektedirler. Askerler gelir, ama herkesin katıldığı şenlikli bir dansla düşmanlıklara kısa bir ara verilir. Ve sonra grevcilerin üzerine ateş açılır. Bir zorbalık ve devrim durumu, bütün film boyunca, neredeyse yalnızca simgeler aracılığıyla topu topu 28 çekimle sunulmuştur. Renk, özellikle kırmızı, simgesel bir anlam taşımaktadır. Yaralı bir el kızıl bir rozete dönüşür, bir nehir kandan kızıl akmaktadır ve kızıl çul giyen bir kadın kızıl bir eşarba sarılı bir silahla askerleri vurur. Müzik özellikle önemlidir. Olaylar filmin oldukça soyut ve belirli kişilere ait olmayan diyaloglarıyla olduğu kadar müzik ve şarkılarla da aktarılır. Bunun da ötesinde müzik filmin temasını evrenselleştirir. Filmde dile getirilen olayları anlatan Macar halk şarkıları ve değişik bağlamlarda yinelenen anahtar şarkının yanı sıra, Jancso’nun kullandığı, bir İskoç türküsü ve Fransızlar’ın “Marseillaise”i, bütün devrimlerin, süre giden tek bir devrimin parçası olduğunu göstermektedir. “Bence yaşam sürekli bir harekettir. Bir geçit töreninde, bir gösteride, her zaman hareket vardır, öyle değil mi? Bu fizikseldir ama aynı zamanda felsefidir de; çelişki hareket içinde oluşur, fikirlerin hareketi… Bir insan baskı ile kuşatılmıştır ve tehdit edilmektedir: yarattığım kamera hareketleri de bunu öne göstermektedir.”