Kasım

Ruhu idealizmle yanýp tutuþan Alfredo, ‘insanýn kalbiyle gerçekleþtireceði ve seyircilere hayatta olduklarýný hissettirecek, özgür bir sanat’ yapabilme umuduyla Madrid’e gelir. Onun tiyatro anlayýþýna göre gösteri sahnenin dýþýnda baþlamalýdýr. Seyircilere yakýn olabilmek için sokaklara çýkar. Alfredo ve grubu Kasým, eski bir meydanda, bir parkta veya kentin alýþ veriþ merkezi olan bir caddede, gösterilerine baþlarlar. Gelen geçeni kýzdýran kötü ruhlar, toplumsal protesto gösterileri, güvenlik güçlerini alarma geçirecek düzeyde eylemler. Hiçbir sýnýrlama ve sansür söz konusu deðildir. Yoldan geçen insanlarýn edilgenliðini kýrýp onlarý gösterinin bir parçasý yapabilen her düþünce kabul görmektedir. Ýster þaþýrsýnlar, ister korksunlar, ister gülsünler, ister aðlasýnlar. Hayat gibi tiyatro, tiyatro gibi hayat… Artýk burada hiçbir fark kalmamýþtýr.