İtalyan Usulü Evlilik

Dün Bugün Yarın’ın ödül ve gişe hasılatı bakımından parlak sonuçlara ulaşması De Sica’ya yeniden Loren-Mastroianni ikilisiyle çalışma olanağı sunmuştu. De Sica da, Eduardo De Filippo’nun 1946’da yazdığı ve filme de çektiği öyküden yola çıkarak, hiç eskimeyecek, İtalyan sinemasının yüz akı yapıtlardan birine, İtalyan Usulü Evlilik’e imzasını atmıştı. Filmin adı, bir yıl önce Pietro Germi’nin yönettiği İtalyan Usulü Boşanma’ya (Divorzio All’Italiana) yanıt esprisi taşıyordu. On yedisinde fahişelikten para kazanırken tanıştığı Domenico’nun evine yerleşen, 22 yıl boyunca nikâhsız kadınlık yaptıktan ve üç çocuk doğurduktan sonra erkeğinin başkasıyla evlenmek istemesi üzerine isyan bayrağı açan Filomena’nın trajikomik öyküsü ve kadın-erkek arası bir nevi güç gösterisiydi öykü. Oscar’a aday seçilmesine rağmen kazanamamış, Moskova Film Festivali’nden Loren’e gelen ödül ve bir Altın Küre dışında eli boş kalmıştı. Ancak gişede müthiş başarı sergileyerek, bütün zamanların en fazla ilgi görmüş İtalyan FILMLERinden biri olmuştu. Başarıyı özellikle Sophia Loren’in varlığı, sıra dışı oyunculuğu getirmişti. De Sica’nın Anna Magnani’nin yerine başrole oturttuğu 29’luk Loren, 40’a merdiven dayamış kadını son derece inandırıcı bir performansla yorumlamıştı. De Sica’ya göre Loren, bu filmde gelmiş geçmiş en iyi oyunculuğunu sergilemişti. Ayrıca, isabetli müzik seçimi, Mastroianni’nin düşmeyen çizgisi, ayrıntılara hassas bir yönetim, buzdolabı, telefon, bar makineleri gibi dönemin teknolojik yeniliklerini vitrine taşıyan sahneler ve asla durağanlığa düşmeyen modern anlatımla İtalyan komedi klasiklerinden birine dönüşecek filme hayat vermişti De Sica. Loren ile Mastroianni’nin uyumunun altını çizmekte yarar var; çünkü ikili, iyi iki oyuncudan çok, iki “doğru oyuncu” olarak öne çıkmıştı İtalyan Usulü Evlilik’te. 23. yönetmenliğinde De Sica, 50. filminde Sophia Loren, 59. filminde Marcello Mastroianni, başyapıt olmasa da bol güldüren, kolay izlenen, müthiş bir komediyle imza