İşçi Sınıfı Cennete Gider

İşçi Sınıfı Cennete Gider, sadece kapitalist düzeni, makineleştirmeyi eleştirmez, işçi sınıfının politik mücadeledeki ikircikli tutumunu eleştirir ki; filin kahramanı Massa, nam-ı diğer Lulu, cenneti kadınlarının bacak arasında arayan bir lümpendir ve onun politikleşme süreci işaret parmağını yitirmesiyle somutlaşır. Lulu, bir makinenin dişlisi gibidir, ona göre işinde başarılı olmasının sırrı çalıştığı makinenin ritmine ayak uydurmaktır. Aynı fabrikada çalıştığı arkadaşı bir gün, “Yatağında ölmeyeceksin, bu fabrikada öleceksin” diye çıkıştığında, onun yanıtı, “Ne fark eder ki!” olur. Ancak Lulu, işçi sınıfı mücadelelerinden kaçmaya çalışırken, hangi sınıfa ait olduğu gerçeği peşini bırakmaz. Elio Petri filmlerinin başarısı yalın hikayeler üstüne kurulması olduğu kadar, kamerayı belgeselci bir anlayışla sıradan insanların hayatlarının ayrıntılarına, izleyiciyi tedirgin etmeden sokma yeteneğinde gizlidir. İşçi Sınıfı Cennete Gider ‘inpolitik argümanları, tavsamış politik sloganlara dönüşmüyorsa, bunda yönetmenin soğukkanlılığı ve işçi sınıfının eleştirmekten geri durmaması önemli bir etkendir.