Hafta Sonu

Yıllar boyu sinemanın dilini yenilemek için çalışan Jean- Luc Godard, Haftasonu’nda hedefine ulaşmış durumda. Haftasonu, onun en iyi ve aynı zamanda en yaratıcı filmi. Neredeyse kusursuz bir film. Godard hayranları da dahil olmak üzere birçok izleyici bu filmi beğenmeyecek ancak devrimci filmlerin izleyiciler tarafından anlaşılması için daima zamana ihtiyaç duyulduğu gerçeğini de unutmamak gerekiyor.

Haftasonu, şiddeti, nefreti, ideolojinin sonunu ve uygarlığı yok etmek için yaklaşan felaketi anlatıyor. Bu konu hakkında bir film yapmanın sorunlarını da irdeliyor. Bir bombayı konu alan filmler neredeyse hiçbir zaman etkili olmazlar çünkü konu çok yönlüdür. Bu Godard bize ‘gerçek’ savaş ya da yıkım yerine, toplumun korkularına yapılan bir yolculuktur.

Trafik sıkışıklığı bize kendi ürettiği tüketim maddelerinin içinde sıkışıp kalmış bir uygarlığı gösterir. Sonunda arabayı terk eden sürücüler tarlalarda yürümeye başlarlar ve Gulliver’den beri yapılmış en acayip yolculuğa çıkarlar. Tarihi karakterlere rastlarlar, başka filmlerin sahnelerinin içinden geçerler, tecavüze uğrarlar, ateşe verilmiş cesetler görürler. Bu toplumun acı bir betimlemesidir ve Godard kesinlikle iyimser bir çözümden yana değildir.