Ginger ve Fred

Ginger ve Fred, Federico Fellini’nin yirmi birinci filmidir. Başrolleri, zamanında step dansı yapmış ve otuz yıl sonra tekrar bir araya gelen bir çifti canlandıran Giulietta Masina ve Marcello Mastroianni’nin paylaşmasına karşın bu dramın gerçek başrol oyuncusu televizyondur. Yönetmene göre televizyon gerçek olmayan olaylar ve görüntüleri durmaksızın kusarak insanların hayatını sürekli baskı altına almaktadır. Televizyon yaşamın büyük resminin bir parçası olabilmek için onu izleyen sıradan insanların “özel kulübü”dür. Ve onu izleyen herkes birkaç dakikalığına da olsa bir televizyon yıldızı olmayı hayal eder. Ginger ve Fred, İtalya’nın en çok izlenen eğlence programı “Gururla Sunarız”a katılmak üzere seçilirler. Yıllar önce Ginger Rogers ve Fred Astaire’in danslarını taklit ederek ünlenmişlerdir. Dul bir büyükanne olan Ginger, sinir krizi geçirdiği için bir süre hastanede yatan anarşist Fred’le tekrar bir araya gelmekten endişelidir. Zaman onları fiziksel olarak yaşlandırmış olsa da ruhları genç kalmıştır. (…) Fellini, insanın tuhaflıklara olan saçma merakı ve yalancılığıyla alay eden bu eğlence programının ön hazırlıkları sırasında sahne arkasında olanları ve programın yayınını bize gösterir. Yönetmenin televizyon eleştirisi Paddy Chayefsky’nin Şebeke’sinde olduğu kadar ağır değildir. Ancak tuhaf şeylerin Fellini’nin kalbinde daima özel bir yeri vardır. Giulietta Masina’nın dokunaklı performansının ardından Ginger ve Fred acı-tatlı bir sona doğru ilerlerler. Ann Landers’ın bir sözü son sahneye eklenebilirdi: “Televizyon, insanların birbirlerine bakmamak için karşılarına ne çıksa izleyeceklerini kanıtlamıştır”.