Araf

Güzel Zehra ve yakışıklı Olgun, gençliklerinin büyük bir kısmını tenha bir karayolu üzerindeki benzin istasyonunun kafeteryasında çalışarak geçirirler. Mesailerinin monotonluğu sadece daha parlak bir geleceğe ilişkin naif beklentilerinin kıvılcımlarıyla dağılır. Çevrelerindeki her şey gelip geçici gibidir. Bir zamanların önemli sanayi bölgesi artık ekonomik çöküşün ve işsizliğin kişiliksiz mekânına dönüşmüştür. Bölge sakinlerinin çoğu şanslarını denemek üzere büyük kentlere kaçmışlardır. Ama Zehra, Olgun ve arkadaşları hâlâ oradadırlar ve geçmişle belirsiz bir geleceğin arasına sıkışıp kalmışlardır. Zehra, aşkın onu anlamsız işinden, katı, eski kafalı annesiyle yaşadığı evden çekip çıkaracağını düşünmektedir. Zamanının çoğu yollarda geçen orta yaşlı kamyon sürücüsü Mahur’a gönlünü kaptırır. Zehra’nın Mahur’a olan tutkusu trajik bir ilk aşka dönüşürken, kendi ayakları üzerinde durabilecek kadar olgunlaşmamış, isyankâr arkadaşı Olgun’un hayal kırıklığı gittikçe büyür, evine kapanır. Zehra ve Olgun, hem acı veren hem de bilinçlenmelerine yol açan, acı tatlı bir yetişkinliğe geçiş dönemi yaşayacaklardır. Ancak çocukluk masumiyetine veda ederken, sevgi ve umut önlerinin açılmasına yardımcı olacaktır.