Albino Noi

Kar ve buzla kaplı bir ada ülkesi, içe dönük albino bir delikanlı. Genç yönetmen Dagur Kári, yıl boyu uluslararası festivallerde hem eleştirmenlerin hem izleyicinin gözdesi olan ilk filmi Albino Noi’de mekan-karakter özdeşleşmesini başarıyla sergiliyor. Kári, öyküsünün kahramanı Noi ile yaşadığı ücra İzlanda kasabası arasındaki ilişkiyi, soğuk iklim ve bu nedenle mekana egemen olan beyaz renk aracılığıyla birebir kuruyor. Ergenlik çağında, çevresiyle uyum sorunu yaşayan, isyankar bir delikanlı olan Noi’nin albino olması onu bir kat daha içe dönük bir yapıya büründürüyor. Tıpkı yaşadığı kasaba ve diğer sakinleri gibi dış dünyadan soyutlanmış yaşayan, ama içinde gençliğe özgü enerji ve mizahı barındıran Noi, oradan kaçma isteğiyle yanıp tutuşuyor. Okula gitmeyip sırasına bir kayıt cihazı bırakmasıyla simgelenen nükteli başkaldırısı, umulmadık biçimde aşık olmasıyla bir de destekçi buluyor. Birlikte olmaları istenmeyen iki gencin, konumlarına boyun eğmiş yetişkinlerin dünyasında kendilerine özgü bir alan açma, ada üstünde ada yaratma çabası Dagur Kári’nin elinde filmin geneline tezat oluşturan sıcak duygularla örülü bir filme dönüşüyor. Kuzey Avrupa’da özellikle İskandinav ülkelerinde yaygın bir tema olan gençliğin uyum sorunları Albino Noi’de bir trajediye yol açmadan hem dokunaklı hem esprili bir tonu tutturuyor. Ne sinematografide ne senaryoda, aşırılıklara, süslemelere kaçılmaması filmin yalınlığı içinde katmanlaşması Kári’nin bir sonraki filmini merakla beklememizi sağlıyor. Alin Taşçıyan