- Sevgili Günlüğüm (Caro Diario)
-
Sevgili Günlüğüm
(Caro Diario)
FİLMOGRAFİ
GEZİCİ FESTİVALDE GÖSTERİLEN FİLMLERİ

Nanni Moretti
Moretti, super 8’lik ilk filmiyle genç yaşta ünlendi: Ben Bir Otokratım (Io sono un autarchico), bir kuşağın gerçeklerle uyuşmayan hislerine zekice ve ironik bir bakıştı. Ben Bir Otokratım, bir kelime oyunuydu ve anarşist, özerkçi ve eski dilde “kendi kendine yeten” ve aynı zamanda “faşist” anlamına gelen otarşik sözcüklerinin harmanlanmasından oluşmaktaydı. Bu filmi, Ecce bombo, Altın Düşler (Sogni d’oro) (1981) ve 80’ler boyunca Moretti’nin kişisel anlatıma ve özgün bir dile sahip bir auteur olarak tanınmasını sağlayan bir dizi film izledi. Yönetmenin anti-naturalist anlatısal söylemi, sinemanın ve aynı zamanda dünyanın bayağılığına karşı bir saldırı; şiddet dolu ve parçalanmış bir evrende umutsuz bir anlam arayışıdır. Moretti’nin karakterleri Bianca’nın ahlâkı reddeden profesörü gibi çelişkilerle dolu; Ayin Bitti’deki (La messa e finita), başkalarına yardım etmede yetersiz olmasına karşın bunu açıklamaktan kaçınan rahip gibi rahatsız edici ve Kızıl Güvercin’de (Palombella Rossa) su topu oynayan, belleğini yitirmiş komünist gibi şaşkındırlar. Moretti’nin sinema dili, kopuk kopuk, açık uçlu ve ekonomik anlatıma sahiptir. Moretti, filmlerinde çoğu kez oyuncu olarak da boy gösterir. Yönetmenin kendi deneyimlerinden yola çıkarak çektiği üç bölümden oluşan Sevgili Günlüğüm (Caro Diario) yalnız bir mizahçının gözünden günümüz İtalyası’na eğlenceli ve aynı zamanda eleştirel bir bakıştır. Moretti, son yıllarda gittikçe artan ününü Carlo Mazzacurati ve Daniele Luchetti gibi yetenekli gençleri desteklemek için kullandı ve onların filmlerinde de oyuncu olarak görev aldı (Luchetti’nin yönettiği Il portaborse (The Bagman), 1991). Moretti, kültürel ve politik tartışmalarda üstlendiği rol ile İtalya’nın en tanınmış kişileri arasına girdi. Partinin isim değiştirdiği dönemdeki komünist militanlarla ilgili belgesel filmi La Cosa (The Thing) ve Başbakan ve televizyon patronu Silvio Berlusconi’ye ve onun tele-okrasisine şiddetli bir saldırı olan kolektif bir ürün: L’unico p