Ellilerin ve altmışların ilk yıllarında sinemada gözlenen yalınlığın etkisi ile Eric Rohmer genellikle Fransız Yeni Dalgasının bir üyesi olarak Truffaut, Godard, Chabrol ve Rivette ile birlikte değerlendirilmektedir. Ancak, Godard’la ellilerin başlarında yaptığı üç kısa film dışında Rohmer’in filmleri Renoir ve Bresson gibi eski kuşak yönetmenlerin gelenekçi yapısıyla daha çok benzeşmektedir. Rohmer “Ahlak Öyküleri” diye bilinen ve altı filmden oluşan bir diziyi yönetti. Bu filmler Rohmer’in kariyeri boyunca sürdüreceği kalıplara uygundu ve bazıları içine kapanık gerçek karakterlerin zayıflıkları ve ilişkilerini anlatmaktaydı. Rohmer’in filmleri şiddet, alışılmadık kamera açıları ve hatta müziğin yoğun olduğu sahneler gibi belirgin olarak dikkati çekecek öğeleri asla içermez. 1968 yapıımı Ma Nuit Chez Maud / Maud’daki Gecem ile uluslararası düzeyde ilgi çekti. Rohmer başarılarını 1970’de yaptığı Le Genou de Clarie / Clarie’in Dizi ile sürüdürdü ve bu film aralarında San Sebastian’ın da bulunduğu birçok festivalde ödül kazandı. 1981 yılında La Femme de l’Aviateur / Denizcinin Karısı ile başlayan “Comedies and Proverbs” adlı bir film dizisine başladı. Eleştirmenler, bu filmlerde aldıkları klasik eğitim nedeniyle tutucu olan yaşlı karakterler yerine içinde bulundukları durumu anlatmakta güçlük çeken genç insanların anlatıldığını fark ettiler. Rohmer 70 yaşındayken dört mevsimi anlatan ve ilki A Tale of Springtime / İlkbahar Öyküsü olan yeni bir film dizisine başladı. 1999’da, 80 yaşına merdiven dayamışken, büyük başarı kazanan Conte d’Automme / Güz Öyküsü filmiyle yeteneğinin doruğunda olduğunu kanıtladı. Rohmer özel yaşamının ayrıntılarını medyadan korumak konusunda büyük çaba göstermiştir. Kişiliği ile ilgili öykülerin bazısı tümüyle uydurmadır. Ma Nuit Chez Maud / Maud’daki Gecem’in çekimini bir yıl ertelemesinin nedeni önemli sahneleri Noel gecesi çekmek istemesi ve oyunculardan birinin o gece işi olmasıdır. Bir besteciye bir filmde kullanılmak üzere